Het maken van Wijn: Vroeger en Nu

Het maken van wijn lijkt heel ingewikkeld, maar als je een wijnmaker spreekt valt dit toch redelijk mee. Het is vooral een activiteit waar een diversiteit aan beroepen samenkomt, om zo de wijn te produceren. In dit artikel leggen we de verschillen uit hoe wijn vroeger en tegenwoordig gemaakt wordt.

In Frankrijk kent men geen officiële term voor een ‘wijnmaker’. De dichtsbijzijnste benaming voor iemand die wijn produceert, komt in de buurt van vigneron (verwijst naar de boomgaard). De term wijnmakerij, die inmiddels veelal in grote geautomatiseerde machines plaatsvindt, heet in Frankrijk nog steeds les caves, ofwel de kelder. Dat was de plaats waar vroeger (en tegenwoordig op kleine schaal nog steeds) het wijnmaken plaatsvond.

Op de etiketten van Franse wijnen, met uitzondering van de Bordeaux, de Elzas en de Champagne, wordt met grote letters verwezen naar de plaats waar de druiven geteeld worden. In Amerika en Australië wordt juist prominent verwezen naar de wijn of de wijnmakerij, omdat zij geloven dat meer nadruk moet liggen op wat er in de wijnmakerij gebeurt om de wijn te maken. De verschillen hierin geven aan hoe Frankrijk zich hecht aan tradities en aan het geloof dat de wijn nog steeds gemaakt wordt in de wijngaard.

Het bottelen van de wijn

Vroeger konden wijnbouwers zich geen vaten, gistvaten en wijnpersen veroorloven. Om deze reden werden de druiven na de pluk direct naar een klooster of kasteel gebracht, alwaar dit gebeurde. Zelfs toen wijnboeren uit de Bourgogne hun eigen wijnen begonnen te maken, verkochten ze deze door aan een handelaar die ze mengde en bottelde. Tegenwoordig worden Bourgondische wijnen steeds populairder en maken ze een groeiend deel uit van de wijnproductie uit deze streek.

Ook in de Bordeaux wordt het bottelen door de wijnboeren zelf pas gedaan vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog, in plaats van de druiven door te verkopen aan handelaren.

In de jaren 1970-1980 kwam er concurrentie van wijnboeren uit Amerika. Deze generatie wijnboeren hebben hun skills of vaardigheden op school geleerd en zij weten hoe het er in andere streken van Frankrijk aan toe gaat. Deze wijnboeren hebben liever een wereldwijde afzetmarkt dan één lokale wijnhandelaar en zij wilden liever hun eigen etiket op de fles. Tegenwoordig lijkt het alsof elke wijnboer zijn of haar eigen wijn verkoopt.